Salomon Mayer Rothschild, urodzony 9 września 1774 roku we Frankfurcie nad Menem.
By zaspokoić duży popyt na tory kolejowe, w 1847 roku zbudowano nową walcownię torów, którą Salomon na cześć syna nazwał Hutą Anselma. Litografia Ernesta Knippela przedstawia widok, jaki można było oglądać nocą, patrząc na hutę żelaza w kierunku zachodnim. Po prawej stronie widać więc Hutę Anselma, za nią Hutę Rudolfa, a po jej lewej stronie wysoki piec z odlewnią. Przed wysokim piecem jest wiele pieców ulowych służących do produkcji koksu. Całkiem z tyłu po prawej stronie wysokiego pieca stoi budynek pałacu z 1848 roku, w którym mieszkał dyrektor zakładu. Dopóki Rothschildowie przebywali w Witkowicach, mieli tam swoje pokoje, chociaż w 1844 rok zbudowali własną rezydencję, która została asenizowana w 1976 roku. Z przodu po lewej stał duży dom dla rodzin urzędników, po prawej zaś tzw. dolny dom urzędniczy. Między nimi płynął strumyk odprowadzający z zakładu wodę w kierunku Morawskiej Ostrawy.
Kopalnię o nazwie Ferdynand założyła kapituła arcybiskupstwa ołomunieckiego w 1830 roku. 8 kwietnia 1843 roku kopalnię kupił Salomon Mayer Rothschild, którzy zmienił jej nazwę na Anselm – po swoim jedynym synu. Rothschildowie stopniowo modernizowali kopalnię. Rozbudowali także miejscową koksownię, która przestała funkcjonować w 1859 roku, po tym jak w 1858 roku zbudowano koksownię Karolina w Morawskiej Ostrawie, należącą także do Rothschildów. W 1872 roku kopalnię od rodziny Rothschildów wydzierżawili bracia Dawid i Wilhelm Gutmannowie, którzy prowadzili handel hurtowy węglem. Już w 1873 roku założyli oni wspólnie z Rothschildami spółkę Vítkovické horní a hutní těžířstvo (Witkowicką Spółkę Górniczo-Hutniczą), do której majątku w 1894 roku włączono także Kopalnię Anselm.
Ależ to było święto, gdy 1 maja 1847 roku do Bogumina przyjechał pierwszy pociąg po ukończeniu ostatniego odcinka trasy z Lipníka nad Bečvou, łączącej Wiedeń z Ostrawą. Pociąg wjechał na dworzec, który dzięki decyzji zarządu miasta zbudowano trzy kilometry za miastem na terenie gminy Šunychl. Wokół dworca zaczęto budować nową osadę, początkowo noszącą nazwę Šunychl-Bohumín nádraží, później Nový Bohumín, obecnie Bohumín (pol. Bogumin). Dzięki kolei w 1873 roku Bogumin stał się łatwo dostępny i wszyscy odczuli tu pierwszy duży napływ ludności. Przyjazd 20 000 przybyszów, przede wszystkim z Prus i Polski, do miasteczka, które liczyło wcześniej 2000 mieszkańców, spowodował odsunięcie czeskiej ludności do defensywy. Z Prus i Czech przybywał wyszkolony personel zarówno do bogumińskich, jak i witkowickich hut żelaza. Z Galicji napływali przede wszystkim robotnicy do kopalni i hut.
Sieć kolejowa wciąż się rozbudowywała. Wschodnią, cieszyńską część do Beskidów, aż do miejscowości Bílá, kolej przecięła kilka lat później, natomiast w 1855 roku w kierunku zachodnim zbudowano odgałęzienie z Svinova do Opawy. Ważne dla regionu było otwarcie Kolei Koszycko-Bogumińskiej budowanej w latach 1867-1872, łączącej region z Górnymi Węgrami.
Rothschildowie znani byli jako wielcy mecenasowie i kolekcjonerzy, także sztuki chrześcijańskiej. Wprawdzie byli wyznania żydowskiego, jednak szanowali wiarę lokalnych mieszkańców.
Kościół Boskiego Zbawiciela w Ostrawie (po lewej) miał służyć czterem gminom, które musiałyby znacząco partycypować finansowo w jego budowie. Jednak gminy te podejmowały starania o własne parafie i kościoły, w związku z czym wpłaty na budowę kościoła w Morawskiej Ostrawie często powodowały waśnie.
A więc paradoksalnie ołomunieckie arcybiskupstwo, które objęło patronat nad kościołem i zgodnie z zasadą patronatu miało pokryć jedną trzecią kosztów budowy, wpłaciło tylko niespełna 33 tysiące guldenów, natomiast duże darowizny przekazali żydowscy przedsiębiorcy, wolny pan Rothschild oraz bracia Dawid i Wilhelm Gutmannowie (na portrecie).
Neogotycki trójnawowy kościół w Ostrawie-Witkowicach (po prawej) zbudowano w latach 1880-1886. Grunt pod budowę kościoła i plebanii przekazała w darowiźnie Witkowicka Huta Żelaza (Rothschildowie). Ona także dała materiały budowlane i wsparcie finansowe. W ołtarzu znajdują się szczątki świętego Jana Sarkandera.
Na początku XIX wieku, w czasach wolnego pana Johanna Fridricha von Eichendorffa, w Szylerzowicach w miejscu dawnego renesansowego budynku zbudowano nowy pałac. Johann Fridrich nie zdążył jednak nacieszyć się nowym pałacem. Zmarł niedługo po wprowadzeniu się do nowo zbudowanych pomieszczeń. Ukończeniem budowy pałacu musiała się zająć wdowa Maria Anna. Za jej życia rozpoczęto ponoć także budowę pałacowego parku.
W czasach barona Anselma Salomona Rothschilda szylerzowicki pałac, kupiony przez niego w 1844 roku, poddano znacznym przebudowom, podobnie jak park. Powstały wtedy trzy sztuczne akweny wodne, jeziorka parkowe nieopodal pałacu, przy pałacyku myśliwskim oraz jeziorko Eweliny przy romantycznej bramie z kamiennym zespołem rzeźb dzików. Na parkowych jeziorach hodowano łabędzie.
Jeziorko, przy którym Ewelina lubiła spędzać czas, nosi jej imię. Tu marzyła o rodzinie, którą chciała stworzyć razem ze swoim ukochanym Ferdynandem. Czuła także miłość i wsparcie ze strony swojego teścia Anselma, który robił wszystko, by w Szylerzowicach czuła się naprawdę szczęśliwa. Także to jeziorko powstało dla niej.
Anselm Salomon Rothschild (1803-1874) odbudował pałacyk w Szylerzowicach i założył tu bażanciarnię. Jego zainteresowania, w odróżnieniu od zainteresowań ojca Salomona, nie skupiały się jednak tylko na pomnażaniu kapitału. Był znaczącym donatorem różnych instytucji humanitarnych, a w szczególności wspierał artystów. Był zapalonym kolekcjonerem sztuki. Jego kolekcja w 1872 roku obejmowała ponad sześćset dzieł sztuki światowej rangi. Zbudował dla nich w Wiedniu na Renngasse swoją własną galerię.
Rothschildowie, chociaż nie byli chrześcijanami, szanowali przekonania religijne mieszkańców gminy. Finansowo wspierali budowę dwóch kościołów w Ostrawie i objęli patronatem kościół w Szylerzowicach. Byli także patronami szylerzowickiej szkoły realnej, ochotniczej straży pożarnej i podejmowali w gminie, na której życie mieli zasadniczy wpływ, wiele działań.
Albert Salomon Rothschild (1844- 1911), którego nazywano Salmon, urodził się w Wiedniu jako najmłodszy syn Anselma Salomona Rothschilda i Charlotty Rothschild. Stał się jednym z najbardziej znaczących przedstawicieli austriackiej linii bankowców rodu Rothschildów. Albert uczęszczał do liceum w Wiedniu, studiował w Brnie oraz na uniwersytecie w Bonn. W 1874 roku przejął prowadzenie wiedeńskiej filii banku Rothschildów. Przejął także kontrolę nad Handlowo-Rzemieślniczym Bankiem Kredytowym Kreditanstalt, tworząc z niego największy bank Austro-Węgier.
